Mn Liefste,

Het is mij te moede,
je ongezekerde volhardendheid,
om te vissen aan de verkeerde kant.

Weet je niet dat geld en bezit
geen zekerheden zijn?
Waarom dan toch ben je
de gehele tijd daarmee rustloos.

Je hebt een oceaan van liefde,
binnen en daarmee buiten,
waarom vis je niet daar?

Moet je nu perse volhouden
in datgene ver van huis?
Gooi dan die netten weer uit,
aan de andere kant van je boot,
opdat je echte vis vangt.

Vergeet de rustloze wereld
en doe hetzelfde ergens anders,
het is je eigen wreedheid
die je zelf martelt.
Stop als je blieft
en draai je om,
richt je aandacht
op wat zin heeft.
Niet op die duizenden
kraaltjes en glinsterdingen.
Kom wees in liefde en
verlies jezelf daarin,
mag ik bij je zijn?