Drinkglas

 

Ik hef het glas in zinne van,

dunne grens tussen vloeistof en gas;

Mijn’ doorlichtend dun en kwetsbaar.

 

Ik hef het glas in zinne van,

te drinken wat is erin;

Leeg te worden, vol zinloos.

 

Ik hef het glas in zinne van,

proeven van wat was, komen gaat;

Wanneer breekt het glas, plop.

 

Ik hef het glas in zinne van,

nu nog eerder dan ooit;

Mijn zin, te leven, lief te hebben.

 

                                                                 Een zin.

Wordt slechts gevonden door degene die hem zoekt.

Droom en waken vloeien in elkaar over,

Waarheid en leugen, zekerheid is nergens.

Wij weten niets van elkaar, niets van onszelf;

Wij spelen altijd, wie het weet, is schrander.

 

10 02 2014 Paracelsus, Arthur Schnitzler