Het regent

De herfst is weer daar,
als eeuwen, ieder jaar.
Iets is er uit en
iets daarbij aan.

Gevoel van eeuwen
terug in de tijd,
als dagen van gister,
dat wat niet wilde
en toch is ontsnapt.

Eeuwig in de damp,
gekringloopt tot nu,
heeft lang gewacht,
tot deze geleider
om terug te komen.

Het regent in mij,
het regent op mij,
het regent door mij,
bron die alles heelt,
een liefdes fontein,
onmogelijk in mij…

Als residu blijft
stille dankbaarheid,
dank van eeuwen,
veel druppels dank.

Ik als regenpijp,
van een groots huis,
vanwaar wij kwamen,
waar wij terugkeren.