Lege Schatkist.

Je schatkist heb ik geleegd,
talenten schaamteloos gebruikt.
Dat wat er niet was,
heb ik ook beleend.

Armoede is dat wat over is,
het is mij te moede,
Daar ligt mijn kind op zijn ziekbed,
hongerig en stom gekneveld.

Met nagels krassend op bodem,
wanhopig meer te vinden,
Er is niet meer te pakken,
geen talent te vinden.

Ach kind wanneer huil je,
om dit en alles verloren.
Alles in deze wereld kwijt,
niets en niks meer over.

Alleen eens verloren hoop
tot wanhoop verworden
in afzondering gehouden,
met ooit die schreeuw,

nog nooit geklonken.