Vreemde slavernij.

Ik heb mij verknecht
aan vreemde slavernij,
alsom niet te zijn en
daarmee niets te voelen.

Aan ieder heb ik mij gegeven,
zo ver en diep als mogelijk,
gewoon om niet te zijn,
daarmee niets te willen.

Mijn kracht om niet te zijn
is een maat van een liefde,
maar dan net verkeerd.
Die kracht te lossen,
niet uit te putten.

Midden in mijn eigen put
te zijn en te laten,
mijn eigen gevangenschap,
zelf verkozen, vreemd.

Het zelfgekozen juk te kennen,
zonder die druk geen leven?
In diepe rust veel meer zijn,
nooit moeten, echt vrij.
Welk juk wil je hebben?

Het ene te aanvaarden,
is daarmee anders vrij.
Het valt niet mee,
als een slaaf te leven,
terwijl je koning bent.

Daaraan trouw te zijn,
doet de last vervagen
en het juk verdwijnen,
kies dat koningschap

Als je niet meer weet
wat te doen, stop dan,
kies anders en daardoor meer,
rust, zijn, meer leven,
stap voor stap.